Dönemin Amerikan Savunma Bakanı Donald Rumsfeld, 2002 yılında Irak Savaşı’nı değerlendirdiği bir basın toplantısında bir çerçeve çiziyor: “…Bir yanda bildiğimiz bilinenler var; bunlar bildiğimizi bildiğimiz …

Zayıf sinyaller, bu terimi 1990 yılında ortaya atan Ansoff ve McDonnell’a göre, “yaklaşan etkili olaylar hakkında hassas erken belirtiler”, iş dünyası için büyük fırsatlar sunabileceği …

Varlıklarının önemli bir bölümünü “duygusal” birikimin oluşturduğu bazı büyük markalar, reklamlarında resmettikleri hayal dünyasında kendilerine methiyeler düzmeye devam ediyorlar. Bundan daha doğal ne olabilir reklamda …

Unvanlar organizasyonlarda sorumluluk alanımızı betimler. Üretim Müdürü; üretimden sorumludur, Finans Müdürü; şirketin finansmanından sorumludur değil mi? Geçenlerde bir müşteri ziyaretinde bende şafak attı. Marka Müdürü, …

Markalar da çocuk gibidir, hatta çok duymuşuzdur, “o benim çocuğum gibi” derler marka sahipleri… Peki pazarlamacılar kararlarını nasıl verirler “çocukları” için?

Kuvvetli bir içgörü yakalamak, çok önemli olsa da genellikle yeterli olmaz. Yeni “fikir”lerin geliştirilmesinde ekipler bir çok engel ve cesaret kırıcı yaklaşımlarla baş etmek zorunda kalır.

Byron Sharp, “Markalar Nasıl Büyür” adlı kitabında bilinen tüm pazarlama kabullerine cepheden savaş açmış[1]. Bunu kendisi de kitabının başında söylüyor. Yapmaya çalıştığı ise tüm bu “efsaneleri” başta Ehrenberg-Bass enstitüsünün ve diğer araştırmacıların bulgularıyla çürütmek ve tespitlerini pazarlama kanunları adı altında toplamak.

Bir insana benzetirsek; marka insanın ruhu, iç güzelliğiyse, ambalaj onun bedeni, dış görünüşü oluyor. Yine malum olduğu üzere “içi” boş olan dışı gösterişli insanlar/ürünler olduğu gibi, görünüşü bizi çok cezbetmeyen ama içinde çok iyilikler barındıran insanlar/ürünler de var

Marka konumlandırma neden gerekli ve nasıl bir “doküman” olmanın ötesine geçip markayla ilgilenen herkese kılavuz olabilir?