Marka olmak, markalaşmak çok zor değildir ama biz onu egolarımızla, “biz zaten markayız” kompleksimizle, kendimizi dahi inandırdığımız yalanlarımızla, müşteriyi aptal yerine koyan önyargılarımızla, reklam yaptık marka olduk kandırmacasıyla, fiyat indirimi oyunlarımızla, dramalarımızla ve pazarda rekabeti kıskançlık sanmakla komplike yapıyoruz
Kurumsal sosyal sorumluluk aslında hayırseverlik değil, markalar için sürdürülebilir ve verimliliği yüksek ilişkiler inşa ederek, marka inananlar yaratmaktır.
“Markanızın stratejisi nedir?” sorusunu duyduğumda, ben de şunu sormak isterim: “Strateji derken?”
Doğru iş insanlarını desteklemenin ülkenin geleceğinin tayin etmede çok kritik bir rolü vardır. Türkiye’de yetenekleri bulup çıkarma konusundaki mekanizmaların yetersizliği, hatta yeteneklerin önündeki engellerin çokluğu da ikinci meseledir.
Markalaşma meselesini anlamak için tarihsel bir perspektifle bakmamız ve bu bakışla “İmparatorluklar”, “Sermaye” ve “Bilim” üçgenini iyi anlamamız gerekmektedir.
Trendler genellikle ileri ülkelerde ortaya çıktıktan sonra diğerleri tarafından görülür, işin doğası budur. Yenilikler önce ona hazır olanlara gelir çünkü. Pluto’nun yanından geçerken onu ilk keşfeden yıldızbilimcinin küllerini gezegene savurmayı düşünen ve uygulayanlarla, hâlâ birbirini suçlayarak çıkar peşinde koşanlar arasında bir fark olması gerekir.
Markalar söz konusu olduğunda üzerinde en çok konuşulan şeydir LOGO. Fakat seçimlerimizi sadece logosuna bakarak yapıyor olsaydık, büyük olasılıkla dünyanın en değerli yüz markasının büyük bir kısmı sınıfta kalırdı
Pazarlama ve markalaşma dünyasında yapılabilecek en büyük yanlışlardan biri de pazarlamayı ve markalaşmayı kategorik bir mesele olarak görmektir. Şöyle ki, bir çamaşır makinesini sadece beyaz eşyalar dünyasında, bir otomobili sadece otomotiv sektöründe ya da bir gofreti sadece şekerli mamuller kategorisinde ele almak gibi…
Geçen hafta katıldığım Disney Channel ve Üstü Dökmen katılımlı bir blogger toplantısında yaşadıklarım, düşündüklerim üzerine burada sizinle bazı fikirlerimi paylaşmak istedim. Anneler, çocuklar, televizyon, zamane veletlerinin ruh halleri ve buna reklamcılar olarak ne şekilde angaje oluruz diye düşünmeye başladım
